Ieder jaar weer blijft het prachtig om te zien: honderden scholieren – dit jaar rond de 700 – die zich opmaken voor hun Junior Challenge. Dat betekent 380 meter zwemmen, 18 kilometer fietsen en 4.2 kilometer hardlopen. Maar natuurlijk betekent dat niet alleen een sportieve uitdaging, maar ook héél veel plezier met vrienden en klasgenoten.
Volgens Race Director Richard Belderok is dat dan ook één van de voornaamste doelen van de Junior Challenge. ,,We willen scholieren een laagdrempelige, maar vooral ook leuke manier bieden om kennis te maken met de triathlonsport. Ze enthousiasmeren voor het zwemmen, fietsen en lopen en ze laten zien hoe gaaf het is om aan een wedstrijd als dit mee te doen. We denken dat we daarin goed slagen, gelet op het aantal deelnemers dat ieder jaar onverminderd hoog is.”
Snelste atleet van de dag was in ieder geval Mauro Dieters. Hij had zijn Junior Challenge na 50:12 minuut volbracht. ,,Ik moest er echt hard voor lopen en ik was helemaal kapot. Maar het was het waard”, blikt hij terug op de achterstand die hij na het fietsen nog had en de comeback die hij dus tijdens het lopen maakte. ,,Daar ben ik echt heel blij mee. Het was gewoon geweldig om hier met 700 mensen aan de start staan, terwijl je daar ook heel veel jongens en meiden van kent. Er werd heel veel gelachen, maar dat is ook de bedoeling van sport. Plezier hebben en vrienden maken.”
Bij de meisjes was Tamar Veltman de snelste. Zij volbracht haar race in 50:55 minuut. ,,Superleuk in eigen stad: het is hier altijd een mooi feest. Het is leuk dat mijn vrienden me hier in actie konden zien, zodat ze kunnen zien wat ik normaal altijd doe”, doelt ze op het feit dat ze een zeer actief triatlete is.
Iemand die dat minder is, is de 13-jarige Mitch. Hij deed dit jaar voor het eerst mee aan de Junior Challenge en het was meteen zijn eerste triathlon ooit. ,,Maar ik vond het heel gaaf, eigenlijk veel leuker dan ik had verwacht. Oké, het zwemwater was best koud en ik vond het lastig om tussen alle anderen te kunnen zwemmen, maar het fietsen was heel mooi. Het lopen? Nou, dat vond ik vooral heel erg zwaar. Na het fietsen had ik een heel gek gevoel in mijn benen. Gelukkig stonden er veel mensen aan de kant die ons aanmoedigden. Daarom wilde ik niet stoppen en heb ik gewoon doorgelopen.”