Twee Nederlanders op het hoogste treetje van het podium bij Challenge Almere-Amsterdam: het is al meer dan tien jaar niet gebeurd, maar uitgerekend vandaag, tijdens het Europees Kampioenschap, gebeurde het. Op een nu al historische dag liep Menno Koolhaas in een parcoursrecord van 7:36:36 naar de snelste tijd ooit in Almere – en daarmee de Europese titel – terwijl Els Visser net boven het parcoursrecord bleef steken, maar desalniettemin in een grandioze eindtijd van 8:36:25 finishte en zich tot Europees Kampioen kroonde.
Menno Koolhaas ging meteen tijdens het zwemmen – volledig volgens de verwachtingen overigens – in de aanval. Daarbij werd hij gesteund door Lukasz Wojt (GER), die de Nederlander op vinkentouw nam en zo kwamen ze gezamenlijk uit het water. Met een prima voorsprong op onder andere titelverdediger Kieran Lindars (GBR), debutant Tom Bishop (GBR), Nederlanders Evert Scheltinga en Milan Brons en ook überbiker Andrew Starykowicz (USA), begonnen Wojt en Koolhaas aan het fietsen.
Koolhaas onverwachts dominant op de fiets
Ook al vreesde Koolhaas het fietsen een beetje – niet per definitie zijn sterkste onderdeel, zo gaf hij aanloop naar de race toe – was het de Nederlander die al snel wegreed bij Wojt en dus in zijn eentje aan de leiding kwam. Achter hem werden diverse groepjes gevormd en kreeg de wedstrijd steeds meer vorm, maar bleek het uiteindelijk de Zweed Jesper Svensson die naar voren reed en net voorbij de 90 kilometer aansloot bij Koolhaas. Ondertussen vormde zich achter de twee mannen, op ongeveer twee minuten, een groepje met Starykowicz, Lindars en de teruggezakte Wojt. Maar, wat zij ook probeerden; dichterbij het leidende duo kwamen de drie aanvankelijk niet.
Tot in de laatste kilometers van het fietsonderdeel, want toen begonnen voornamelijk Starykowicz en Lindars echt gas te geven – dat kwam Wojt duur te staan en de Duitser zakte toen snel weg – om uiteindelijk tien kilometer voor T2 aansluiting te vinden bij de kopgroep. Vanaf dat moment was het even naar elkaar kijken in afwachting van wat er zou gebeuren, maar echte verschillen ontstonden er in die laatste kilometers van het fietsen niet meer.
Race wordt snel tijdens de marathon beslist, Koolhaas naar record
Tijdens de run wel: Koolhaas vertrok meteen op hoog tempo en al in de eerste kilometer pakte hij een voorsprong op Lindars. Svensson en Starykowicz hadden meer moeite met het tempo en lieten een groter gat vallen. Geen wonder ook, want Koolhaas liep de eerste 21 kilometer in 1:17 uur en lag daarmee al vroeg in de marathon op ramkoers om het parcoursrecord van Hogenhaug (7:37) te verbeteren. Onder de warme omstandigheden kraakten sommige atleten, maar Koolhaas niet. Pas in de laatste kilometers zakte zijn tempo een beetje in, maar toen had hij al de basis gelegd voor zijn prachtige eindtijd van 7:36:36. Eens te meer bleek waarom Challenge Almere-Amsterdam bij de tien snelste wedstrijden ter wereld behoort.
Lindars strompelt over finish, snel weer oké
Na de finish van Koolhaas ontvouwde zich een enigszins heftig schouwspel: titelverdediger Lindars kreeg het enorm zwaar in de laatste kilometers en werd opgejaagd door Almeerder Milan Brons, die op zijn beurt aan de race van zijn leven bezig was. Lindars zette alles op alles om Brons voor te blijven en ging daarbij zo diep, dat hij uiteindelijk zwalkend over de finish kwam en eenmaal op de finishstreep op de grond belandde en door medici werd vervoerd. Zijn geweldige tweede plaats in een tijd van 7:48:30 verschoof daarmee even naar de achtergrond, maar een klein half uur na zijn finish liep hij alweer over het evenemententerrein en drukte hij iedereen op het hart dat hij oké was. “Ik wilde hier per se de finish halen. En de tweede plaats veiligstellen. Dat heb ik dus gedaan”, sprak hij met een grote lach.
Almeerder Brons derde in droomtijd
Kort achter Lindars was het dus Almeerder Milan Brons die derde werd in een tijd van 7:49:49. Voor Brons kwam daarmee een jongensdroom uit om onder de acht uur te duiken. Zijn derde plaats op het Europees Kampioenschap was daarmee de kers op de slagroomtaart en alle ingrediënten voor een grandioze dag kwamen zo bij elkaar.
Tekst gaat verder onder video
Vrouwenrace: trainingsmaatjes Visser en Kiley samen op avontuur
In de vrouwenrace beleefde Els Visser een spectaculaire dag. Tijdens het zwemmen vertrok zij samen met landgenote Marlene de Boer, die uiteindelijk net de sterkste in het water bleek en daardoor met een kleine voorsprong aan het fietsonderdeel kon beginnen. Daar kort achter vertrokken Renee Kiley (AUS) en Visser, samen in de jacht op De Boer.
De twee – die elkaar kennen van diverse trainingsstages en vriendinnen zijn – werkten op die manier een vooropgezet plan uit. Door met elkaar samen te werken, uiteraard binnen de grenzen van de regels, reden ze in rap tempo naar De Boer toe en gingen ze over haar heen. De Boer liet zich op dat moment niet gek maken en bleef zich aan haar eigen plan houden. “Ze gingen zó hard en ik wist dat het nog een lange en warme dag zou worden. Ik heb mijn eigen ding gedaan”, zou ze na haar finish daarover zeggen.
Vooropgezet plan werkte uitstekend – Visser Europees kampioen
Wat volgde was een fietsonderdeel waarbij Visser en Kiley elkaar constant afwisselden in de jacht op de winst van de wedstrijd, maar ongetwijfeld ook een snelle tijd. Toen de twee vrijwel gezamenlijk aan de marathon begonnen lagen de vrouwen dan ook op koers om het parcoursrecord van Sarissa de Vries (8:32) te verbreken. En lang bleef dat ook zo, voornamelijk omdat Visser meteen de leiding in de wedstrijd pakte en in haar eentje een bijzonder sterke marathon liet zien. In de slotfase kreeg ook Visser het natuurlijk zwaar, maar opgezweept door al het publiek en het besef dat ze Europees Kampioen zou worden, hield ze kranig stand en won ze de race uiteindelijk in 8:36:25.
De Boer sterk tweede, Graesboll Christensen beleeft run van leven en wordt derde
Daarachter vocht Marlene de Boer zich naar een ongekende tweede plaats. De Nederlandse, die pas sinds vorig jaar als prof racet, haalde Kiley in en verzekerde zich zodoende van het zilver. Zij finishte in 8:43:09. De Deense Katrine Graesboll Christensen beleefde tegelijkertijd de run van haar leven: na een steady race begon ze op ruim zeventien minuten achterstand aan de marathon, maar ze haalde onder andere titelverdedigster Katharina Wolff en uiteindelijk ook de ingestorte Kiley in en daarmee pakte ze het brons in een tijd van 8:43:23. De finish kwam voor de Deense net te vroeg om ook De Boer nog te verschalken.
